ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ
Τέτοια περίοδο πάντοτε μέσα από αυτό το blog ανταλλάσσουμε απόψεις σχετικά με τις καλοκαιρινές εμπειρίες, για τα μέρη που επισκεφτήκαμε και ό,τι είδαμε σε αυτά. Στιγμές χαρούμενες, γεμάτες ξεγνοιασιά και χαλάρωση.
Δυστυχώς τα γεγονότα των τελευταίων ημερών δεν μας επιτρέπουν να ασχοληθούμε με τέτοιες συζητήσεις, τη στιγμή που η χώρα μας πενθεί λόγω της τραγωδίας που κτύπησε την Αττική. Μια τραγωδία που ακόμα δεν έχει ολοκληρωθεί μιας και συνεχίζονται οι προσπάθειες για την αναζήτηση των αγνοούμενων, την περίθαλψη των τραυματιών και την αποκατάσταση της στις πληγείσες περιοχές, που σίγουρα θα αργήσει.
Μέσα σε αυτό το απέραντο "μαύρο" στην περιοχή και στις ψυχές των ανθρώπων ξεπήδησε η ελπίδα με τη μορφή του ποταμιού αλληλεγγύης που έχει πλημμυρίσει από την πρώτη στιγμή την πληγείσα περιοχή. ΌΛΟΙ ΜΑ ΟΛΟΙ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙ. Με το δικό του τρόπο ο καθένας. Δίνοντας ό,τι μπορεί. Η κινητοποίηση των φορέων, των εθελοντών, των απλών ανθρώπων αποδεικνύει όσα αναφέρονται από τα Μέσα Ενημέρωσης για το θέμα. Μια απλή έκκληση κινητοποίησε. Όλα πήγαν στην άκρη και κυριάρχησε η αλληλεγγύη. Λαός με υψηλό αίσθημα ανθρωπισμού οι Έλληνες το δείχνουν, όποτε χρειάζεται. Ας σκεφτούμε την αντιμετώπιση των προσφύγων, την αντιμετώπιση των πλημμυρών στη Μάνδρα τον περασμένο Νοέμβριο, αλλά και πολλές άλλες περιπτώσεις.
Μέσα σε αυτό το απέραντο "μαύρο" στην περιοχή και στις ψυχές των ανθρώπων ξεπήδησε η ελπίδα με τη μορφή του ποταμιού αλληλεγγύης που έχει πλημμυρίσει από την πρώτη στιγμή την πληγείσα περιοχή. ΌΛΟΙ ΜΑ ΟΛΟΙ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙ. Με το δικό του τρόπο ο καθένας. Δίνοντας ό,τι μπορεί. Η κινητοποίηση των φορέων, των εθελοντών, των απλών ανθρώπων αποδεικνύει όσα αναφέρονται από τα Μέσα Ενημέρωσης για το θέμα. Μια απλή έκκληση κινητοποίησε. Όλα πήγαν στην άκρη και κυριάρχησε η αλληλεγγύη. Λαός με υψηλό αίσθημα ανθρωπισμού οι Έλληνες το δείχνουν, όποτε χρειάζεται. Ας σκεφτούμε την αντιμετώπιση των προσφύγων, την αντιμετώπιση των πλημμυρών στη Μάνδρα τον περασμένο Νοέμβριο, αλλά και πολλές άλλες περιπτώσεις.
Το κύμα αυτό αλληλεγγύης δείχνει πως, παρά τα όσα κάθε φορά αναφέρονται, ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ. Ελπίδα που ξεπηδά από μέσα μας, από το συνάνθρωπο, από τον άγνωστο διπλανό μας. Δεν ενδιαφέρουν εδώ οι ευθύνες, οι παραλείψεις ή τα κηρύγματα που διαχωρίζουν. Ενδιαφέρει η επιλογή να σταθούμε δίπλα στον "γνωστό-άγνωστο". Σίγουρα δεν θα σβηστεί η μνήμη των ανθρώπων που χάθηκαν ούτε η εμπειρία όσων πλησίασαν τόσο κοντά στο τέλος. Η αίσθηση ότι δεν είσαι μόνος όμως είναι ανακουφιστική. Είναι η πρώτη πέτρα στη νέα ζωή που πολλοί από τους πληγέντες θα ξεκινήσουν να διαμορφώνουν.
Είναι η απάντηση, γιατί αυτός ο λαός με τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά του υπήρξε, υπάρχει και θα συνεχίσει να υπάρχει, παρότι έχει ζήσει πολλές εθνικές τραγωδίες από το απώτερο παρελθόν μέχρι σήμερα.
